Impressies van diverse locaties die we tijdens onze trip in Indonesië hebben bezocht. Het betreft de Prambanan Tempel, Sikunir Dieng, Borobudur

[bron Unesco]

Het Prambanan tempelcomplex in Indonesië werd in de 9e en 10e eeuw gebouwd. Het tempelcomplex is gewijd is aan de hindoegod Shiva. Het werd gebouwd in de tijd van de machtige Sailendra-dynastie op Java. In die periode leefden het hindoeïsme en boeddhisme naast elkaar, wat te zien is in de tempels. Door aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en machtsverschuivingen raakte het complex beschadigd in de vroege 11e eeuw. Daarna raakte het in vergetelheid en werd het in de 17e eeuw werd het herontdekt. Vanaf 1918 zijn restauraties uitgevoerd om de tempels te behouden.

Het Prambanan complex bestaat uit vier tempels: de Prambanan tempel (Loro Jonggrang), Sewu tempel, Bubrah tempel en Lumbung tempel. De Prambanan tempel heeft 240 kleinere tempels en is versierd met reliëfs die het Ramayana-verhaal uitbeelden. In totaal zijn er meer dan 500 tempels. Sewu is het grootste boeddhistische tempelcomplex van Indonesië en heeft grote wachters bij de ingang. De tempels en bijgebouwen vormen samen het Prambanan Archeologisch Park. Het complex loopt risico door natuurrampen zoals aardbevingen en vulkaanuitbarstingen. Daarom wordt het goed bewaakt en onderhouden.

Bukit Sikunir Dieng, een beroemd uitkijkpunt bij zonsopgang op het Diengplateau, Midden-Java, Indonesië. Bezoekers wandelen de heuvel op, meestal zo'n 20-30 minuten, om getuige te zijn van de "gouden zonsopgang" achter meerdere vulkanen. Ter voorbereiding op de kou en de ochtendwandeling is het aan te raden om warme kleding en een zaklamp mee te nemen.

Borobudur is een enorme boeddhistische tempel uit de 9e eeuw en UNESCO-werelderfgoed in Midden-Java, Indonesië. Als 's werelds grootste boeddhistische monument is het een belangrijk bedevaartsoord en een belangrijke toeristische attractie.

De tempel ligt in de Kedu-vallei, 42 kilometer ten noordwesten van Yogyakarta, en wordt omringd door vulkanische bergen.

De tempel werd gebouwd in de 8e en 9e eeuw, tijdens de heerschappij van de Sailendra-dynastie, en werd gebouwd van grijze andesietsteen zonder gebruik van cement of mortel.

Het monument is een grote getrapte piramide met een vierkante basis, negen gestapelde platforms (zes vierkante en drie ronde) en een centrale koepel bovenaan.

Het ontwerp is een driedimensionale mandala, die de kosmos in de boeddhistische kosmologie weerspiegelt, met pelgrims die door drie symbolische rijken opklimmen.

De muren en balustrades zijn versierd met meer dan 2600 complexe reliëfpanelen die het leven van de Boeddha en zijn leer uitbeelden. Het bouwwerk bevat ook honderden Boeddhabeelden, waarvan er 72 zich bevinden in geperforeerde stoepa's op de ronde platforms.

De tempel werd in de 14e eeuw verlaten na de bekering van de Javaanse bevolking tot de islam en raakte verborgen onder vulkanische as. Hij werd in 1814 herontdekt door de Britse gouverneur Sir Thomas Stamford Raffles en onderging later een ingrijpende restauratie door de Indonesische overheid en UNESCO, van 1975 tot 1982.